Oradour sur Glane

Datum: zondag 18 augustus

Kilometer stand vertrek: 119066

Vertrek: NVT

Aankomst: NVT

Waar: Oradour sur Glane

Coördinaten: N °, E °

Kilometerstand aankomst: NVT

Gereden kilometers: 0 km.

Weer:  Heet en af en toe bewolkt met beetje wind

Temperatuur: 26°

Vandaag is het 55 jaar geleden dat ik om 5.55 uur ben geboren! Hoeraa!

Ja, ja, de tijd vliegt voorbij.

Ontbijt vandaag klaargemaakt door Henk. Daarna lekker vroeg in het Martelaarsdorp Oradour sur Glane. Voordat het heel er druk zou worden. Vanaf de camperplek is het hooguit 15 minuten lopen, maar je kan de camper ook parkeren op een parkeerplaats. In hoogseizoen zeker niet te laat gaan. Aan de achterkant van het dorp ook wel ruimte gezien om te parkeren, maar ook dan moet je lopen. Het dorp is gratis toegankelijk. Het memorial centrum kost € 7,80 p.p. Dit hebben wij ook gedaan, wilde alles doen. Via een tunnel onder weg via het Memorial centrum kom je direct in het dorp. Er wordt gevraagd om respect en silence.

Het dorp staat er nog, maar de gebouwen zijn allemaal ruïnes. Wel zijn er veel dingen zo blijven staan zoals achter gebleven op het moment dat de mensen bijeen werden gedreven. Er staan geen meubels meer, je ziet geen alledaagse dingen zoals speelgoed of meubels. Dit vergaat natuurlijk. Wellicht is dit vroeger wel zo geweest na de oorlog of na deze wrede massamoord. De huizen vervallen echter, dus alle spullen vergaan ook.

Oradour sur Glane, martelaarsdorp

Wel zie je nog de auto’s, ijzeren ledikanten, fietsen, naaimachines en ga maar door. Stille getuigen.

In de muren van de huizen en andere gebouwen zoals de kerk zie je de inslagen van mitrailleurs.

Het is echt niet te geloven wat de bewoners, maar ook toevallige aanwezigen van andere dorpen zomaar plotseling zonder enig besef van het “waarom” dit hebben moeten meemaken. In het verhaal hierover lees je ook eigenlijk niets van het hoe of wat. Zelf had ik ooit gelezen dat het om een wraakactie ging, nadat het verzet? Belangrijke SS figuren hadden vermoord of zo.

In het dorp vlakbij de kerk staat een hele oude boom. Deze is voor mij een getuige van al het leed die dag op 10 juni 1944. Henk las later dat deze boom de Vrijheidsboom wordt genoemd. Ik had er al foto’s van gemaakt.

 De vrijheidsboom: Deze boom heeft alles gezien en gehoord.

Op bepaalde plekken in het dorp werden groepen mannen bijeen gedreven en gewoon domweg vermoord. Daarna is er brandstof over ze heen gegoten, Onherkenbaar verminkt dus.

Vrouwen en kinderen werden in de kerk bijeen gedreven, Daar hebben ze uren moeten wachten in onzekerheid. Uiteindelijk rookten de SS ze uit, vrouwen en kinderen probeerden te vluchten uit de kerk (rookontwikkeling). Op dat moment schoten de soldaten met mitrailleurs en gooiden handgranaten. Slechts 1 vrouw is ontsnapt, maar haar dochter en kleinkind kwamen wel om in de kerk. Van de mannen zijn er 5 ontsnapt, door zich dood te houden.

De kerk:

De volgende dag kwamen de SS-ers terug om de lijken in een massagraf te gooien, ondertussen al plunderend door het dorp.

Op 12 juni kon men het dorp in om de ramp te zien. Op bepaalde plekken vonden ze nog wel lichamen, maar volledig onherkenbaar. Identificatie was onmogelijk.

Het is echt te bizar voor woorden. Dit gebeurde en gebeurt nog steeds in de hele wereld. Overal dit geweld tegen mensen en de mensheid.

Oradour sur Glane staat niet op zichzelf, maar door dit openlijke eerbetoon aan deze mensen op deze manier is het minder ver van je bed. Je ziet het en je kunt het voelen nog, de angst van iedereen, van de kinderen, soms nog zo klein.

Zomaar 642 mensen weggevaagd.

In het memorial centrum het verhaal hoe het Nazisme ontstaan is, nadat Hitler aan de macht kwam.

Ook het verhaal van Oradour wordt verteld.

Oradour is weer opgebouwd, de mensen leven verder, maar wel als nazaten van een gruwelijke herinnering.

Bij het kerkhof (welke nu nog gebruikt wordt) is ook een crypte ter nagedachtenis. Hier vitrines met gebruik voorwerpen die men gevonden heeft.

Namen staan vermeld.

Buiten aan de andere kant van het kerkhof staat een groot spitsvorm als herdenkingsmonument. Daarvoor staan 2 glazen kisten met resten van de mensen. Op de muur erachter alle namen van de slachtoffers. Op de grond allerlei soorten memoriam tegels met namen.

Als je al die namen ziet, soms van kinderen nog geen 6 maanden oud of slechts enkele dagen, dan hou je de ogen niet droog. Bij mij liepen de tranen over mijn wangen. En niet alleen bij mij.

Ben in 2 concentratiekampen (Bergen-Belsen en Buchenwald) geweest, ben in Westerbork geweest. Ook dit voelde zo naar, maar Oradour is weer zo anders. Hier zijn de mensen op 10 juni 1944 zomaar midden in hun bestaan, in hun dagelijkse bezigheden gruwelijk uitgemoord.

 Ja, dit was op mijn verjaardag, wilde dit graag zien. Absoluut geen spijt, het is goed geweest.

Later even een wandeling gemaakt door een stukje bos hier, een soort sluisje gezien in de Glane. Dat was gewoon even nodig om die schoonheid ook te zien.